Ao final son os que dan a cara

Ao final son os mesmos os que dan sempre a cara. E tamén levan os paus. Máis teñen bo lombo para levalos. Cando foi dos lumes que arrasaron Portugal ahi estiveron recaudando fondos. Cando houbo que recoller roupa para os refuxiados de Grecia ahi apareceron para xuntar o inxuntable. Estan na loita dos pensionistas. Están na loita feminista. E dan batalla no concello, inda que ali só esté un. Se chegan a estar catro ou cinco a moitos lles ía ir o conto de outro xeito. E as veces chóvenlle críticas por tódolos lados, eu mesmo o teño feito. Pero ao final se poden botar unha man, non o dudan en facer. 

Estes días un veciño meu e dono dunha cafeteria da que son cliente pideulles axuda por un asunto de verdadeiro terrorismo de salubridad que estamos a padecer polos cheiros de un restaurante en dúas calles do carballiño dende fai catro meses. Ninguén fixo nada. O alcalde ata nos deu largas. Ahi acudiron. Non tardaron nin dous días en denunciar a situación. Por fin alguén que se compromete: din que si e así é. Nada de excusas.

Pouco máis que decir. Que aprendan outros que so se acordan de nos para os votos. Seguide así os da marea. Teredes fallos coma todo o mundo, pero en canto dar servicio e axudar no que podedes aos veciños ninguén vos pode criticar. Nin de lonxe.