A Súa Excelencia
Nas diferentes ofertas televisivas coas que contan as distintas cadenas, decátome que unha de estas programa para hoxe unha vella película de cine español: "Espérame en el cielo". Para o xuntador de palabras que suscribe a presente, cabe destacar a fantástica interpretación do añorado Sazatornil, coñecido como Saza. A cinta está centrada na dictadura franquista. Teño a grande sorte de non ter padecido as barbaridades da dictadura e os meus referentes máis cercanos a tan lamentable etapa son os que de cando en vez se colan nos medios de comunicación en forma de documentos xa históricos, producidos no seu día polo NO - DO.
En non poucos destes publi - reportaxes, enaltécese a figura do caudillo, e vese como sae a recibir ó pobo que agarda en multitude a súa presencia. Unhas veces dende unha ventá ou balcón, outras pe en terra, dándose un baño de multitudes.
Onte sábado houbo en Maside un acontecemento, que, por suposto salvando as distancias, me fixo recordar o vello NO - DO. Niste caso, tamén un grupo duns oitenta masidaos concentrados na praza maior, esperaban diante do edificio do concello a presenza do seu alcalde/caudillo. Agardaron estoicamente baixo unhas condicións meteorolóxicas moi adversas. Pero nin dende o edificio, nin pe a terra alí aparecéu a quen o pobo esperaba. A Súa Excelencia Celso Fernández, non tivo a ben honrar ós seus conveciños coa súa presenza.
Alguén dos que alí se concentraban, tivo a increíble ousadía de preguntarse o porqué daquela ausencia. Ata ahí poderíamos chegar. Señores, o alcalde/caudillo de Maside, non da explicacións. E non as da pois sencillamente porque ó parecer non ten porque dalas. Así. Vamos, o que ven sendo por gónadas.
Mesmo parece que o alcalde/caudillo foi designado "pola Gracia de Dios", como rezaba no anverso das antigas pesetas, e non polos veciños.
Dende aquí, non podo máis que pedirlle, solicitarlle ou ata implorarlle ó rexidor, que o é tamén polo meu voto, que teña a ben saír do despacho, establecer contacto cos masidaos, darlle tódalas explicacións que lles piden e tratar de buscar unha solución ós problemas que son de todos. Se fose necesario, iste xuntador de palabras, solicitaríao mediante instancia, rematada coa fórmula utilizada a vella usanza: "...es gracia que espera merecer de Su Excelencia, cuya vida guarde Dios muchos años".