Somos milleiros de carballiñeses os que dende sempre agárdabamos un uso público para este edificio emblemático da nosa vila...., nas tertulias comentábamos a necesidade de que o Concello se fixera cargo, así anos, anos, e anos. Cando semellaba que ao fin os gobernantes tiñan decidido facelo, a oposición negouse á compra aludindo ao costoso importe da venta por parte dos seus propietarios. Coñecían ou coñecen esas persoas que non permitiron a combra as diménsións do propio edificio e da inmensa finca que vai ata ata o centro da Terceira Idade?. Non, non o creo. O caso é que quedamos sen a beleza e os centos de posibilidades para gozar da Casa Soto..., como xa antes se foran outras tantas maravillas que facían do Carballiño unha vila con peso. Segue a imperar o ladrillo. Cal vai ser o vindeiro derribo?. De verdade, dan ganas de chorar.