Queixámonos de vicio.

Volve o provincianismo, estamos asistindo ó reforzo do estado centralista e centralizado en Madrid.

Unha especie de estado de excepción disfrazado de paternalismo, o Estado das Autonomias queda para dar tabaco, menos mal que algún dos que se senta no consello de ministros saltándose a cuarentena (eu estou por riba da lei, eu son a lei) era federalista, calquera dia e a calquera hora volverá selo, pero agora non toca.

Non é tempo para levantar á voz nin criticar nada, que logo eres un enemigo e podes ser culpable de miles de mortos, é momento de aplaudir e non perder o tempo en nada máis que non sexa estudar as fases e subfases da desescalada, ou botar o dia guasapeando intermunicipalmente ou incluso interprovincialmente, e agora ata podemos saír a dar un paseo, que bueno que es este gobierno “querido pueblo, por lo bien que os habéis portado ya podeis salir de casa a dar un paseíto una horita al dia, podeis llevar vuestra bicicleta ó patinete”

So facémos queixarnos, nunca estamos conforme con nada, nin xiquera con estes gobernantes que nos levan a mascarilla de regalo ó traballo ou á estación en versión urbana, ou á casa en versión máis rural e enxebre.

¿Qué máis queremos? Xa o decía miña nai, hai moito vicio.