Opinión

Roberto Vidal Bolaño e O Carballiño

Foi a principios da década dos oitenta cando vin actuar por primeira vez a Roberto Vidal Bolaño no Carballiño, e foi nunhas festas do setembro que incluiran no programa festivo daquel ano o espectáculo de rúa "Ruada das Papas e do Unto", da súa primeira compañía "Teatro do Antroido". Daquela mesma época recordo outra actuación súa no Carballiño coa "Bailadela da Morte Ditosa", tamén nunhas festas do setembro, que se representou na Praza dos Irmáns Prieto.

A outra xoia da coroa

Cando no Carballiño falamos da nosa gran xoia da coroa, seguramente nos referímos á Veracruz, o noso monumento máis emblemático. Non obstante, cando en 1943 se puxo a primeira pedra para edificar o Templo de Palacios, O Carballiño xa contaba con outra gran xoia da coroa, que durante décadas foi motivo de orgullo, aínda que hoxe en dia témolo bastante esquecido e mesmo diría que maltratado.

La cara oculta del pulpo

Siguiendo en la línea de mi fascinación por esta tierra y las cosas que tan gratamente me sorprendieron, la segunda de ellas, después de la Veracruz, fue el pulpo, ¿cómo podía ser que en una zona de interior se comiese el mejor pulpo ?, era un tanto contradictorio…fue probarlo y convencerme, tanto que incluso en un viaje que hice a mi tierra tras unas semanas aquí, coincidí en el tren con dos señores, creo recordar que de A Coruña, que conversaban sobre gastronomía, refiriendo que el mejor sitio para comer pulpo era allí, en no sé que bar enfrente de alguna estación; y ni corta ni perezosa

"Mea culpa d´un esceptique"

Muchas veces no apreciamos el patrimonio que tenemos, motivado esto quizá por la fuerza de la costumbre ante su visión diaria, craso error, pues en el caso de O Carballiño, con su Veracruz, deberíamos tener siempre presente el valor de esta joya arquitectónica. Soy excesivamente purista y maniática en lo que al arte se refiere, siempre digo que si el monumento en cuestión tiene menos de 400 años como poco no es arte, sino creatividad, así que, cuando sin haberla visto aún, me hablaron de la belleza de la Veracruz pero de lo reciente de su construcción puse el gesto escéptico de siempre.

Taxi Wilquimedia.com

Xúrovos que por moito que mirei (que tampouco foi tanto….só unha hora…) non lle  atopei moito senso á palabra TAXI, recurrín á enciclopedia Wilquipedia ( dous pontos)  “automóvil de aluguer con conductor”. Pero é que , según o Diccionario da Real Academia, é unha forma apocopada de TAXIMETRO, é dicer, pagar unha taxa por metros ( xa sei que estou simplificando….que se absteñan de criticarme os eruditos…)

Asaltame unha seria dúbida

Levo meses “tragándome” telexornáis, tertulias e xornáis, tentando entender en qué medida a chamada “reforma do Mercado Laboral”, nos permitirá ós desempregados aceder a un posto de traballo.

Pulpo

De moitos é sabido que hai séculos que os Monxes de Oseira introduciron na nosa comarca e máis particularmente na Parroquia de Arcos, ese hoxe manxar que demos a coñecer no mundo enteiro. Dende logo que a Comunidade Cisterciense de Santa María a Real de Oseira, e máis que merecente de ser a homenaxeada na vindeira Festa do Pulpo. Cantas veces o teño comentado en público? Xa nin o sei.

O Tempo

E máis que evidente e feito contrastado que o tempo, refirome as condicións climatolóxicas, influe e moito no noso ánimo...Alomenos na maior parte de todos nós. E tamén e feito máis que demostrado que, non todos precisamos a mesma cantidade de tempo, para tomar certas decisións.

Carta a unha mimosa ( II )

Parece que está definindo o noso Ribeiro, lendo o que nos falan as nosas pedras máis antergas, e que se pode conxugar o viño co teu perfume. Dona Emilia Pardo Bazán, pola contra, relaciona o teu perfume con Madrid  “…las acacias prodigaban su rica esencia…”, “…y el olor fragante de las flores de acacia le parecía el de las silvestres mentas que crecen al borde de los linderos en el valle de Ulloa…”. A ela non lle coincideu estar en Banga e contemplar como as túas flores visten de amarelo o val do río Avia, anunciando luminosas a Primavera.

Carta a unha mimosa

Benamada Mimosa :

            ¿ou prefires que che chame Acacia Dealbata, do xénero Acacia, da subfamilia Mimosaidae ?  Non será cuestión de que sega a subir pola túa árbore xenealóxica,    ó final coincidiríamos en algún protozoo común. Déixame falarche en confianza, xa  que chamándoche Mimosa tamén me podo referir ás túas irmáns, primas e demáis parentes. A frase acaba de sonar como esquela funeraria de pobre, e por desgraza,  ten algo de relación.

Páxinas