Deportes

Dous favores arbitrais e consecutivos abriron o camiño do triunfo para o líder da categoria no partido xogado esta tarde no campo de Espiñedo. Xa se consumía o primeiro cuarto da segunda parte e o Choco, atá ese momento, fora incapaz de superar ó Arenteiro, que se defendía con órden e criterio ante as acometidas en ataque do equipo redondelán. O primeiro gol dos visitantes chegaba tralo lanzamento dun córner e precidido de falta na área pequena ó porteiro local Pachi, que o árbitro non quixo ver. Practicamente na seguinte xogada, invéntase un penalti e ademáis deixa ó Arenteiro con 10 xogadores por expulsión do defensa Diego. O Choco tranforma a pena máxima e acabase o partido, descaradamente condicionado por dous erros arbitrais de bulto. Despois, viñeron os outros tres goles, cando o arenteiro xogaba con 9, xa que o árbitro aínda se encargaría de desequilibar aínda máis o partido expulsando ó local Juan, por doble amarela.

(Lolo Carril. Xefe de deportes de Cope O Carballiño) Pensan que son o ombligo de todo, e son o que son. Os capitalinos provincianos son aquéles que miran o resto por enriba do ombreiro, aínda que detrás desa actitude de soberbia e prepotencia, de suposta e falsa superioridade, o que en realidade se esconde é a súa frustración e complexo de inferioridade. Son incapaces da máis mínima autocrítca, aínda que o seu equipo sexa o único dunha capital galega que deambula por unha categoria que por moito que lle chamen "nacional" non pasa de ser unha competición autónomica, xogan en "regional" pero non teñen reparos para calificar de "peleles" a unhos rapaces que cada domingo saen ó campo para defender con orgullo ó equipo do seu pobo. Eso dixeron desde "a capital" este pasado domingo. O Arenteiro é "un equipo de peleles, sobre os que os rivais practican o pim pam pum". Unha cousa é a critica e outra ben distinta a falla de consideración e respeto para unhos rapaces e para un club histórico coma é o Arenteiro, que por certo, xa no seu dia e en competición oficial fixo "pim pam pum" sobre o equipo capitalino. Hai feridas que nunca cicatrizan.

Nin estaba no guión gañar o Arousa, como aconteceu o pasado mércores, e tampouco caer goleado por oito goles de diferencia ante o Porriño Industrial. É que por moita e lóxica diferencia que haxa entre ún dos equipos punteiros da preferente e outro que atá fai dúas semanas xogaba en 2ª autonómica, a fin de contas encaixar oito goles son moitos goles. Todo comezou a torcerse nos primeiros lances do partido cando o Arenteiro perdia a Alex, unha das referencias desde "baby Arenteiro", que tiña que abandoar o terreo de xogo lesionado. E tamén nada maís comezar o partido xa se puxo de manifesto a enorme diferencia que no aspecto físico existía entre os dous equipos, unha diferencia que se ía facendo maís evidente conforme ía avanzando o partido, cun Arenteiro que rematou o partido morto físicamente. Acaso seguramente pasase factura xogar tres partidos de competición en sete dias. A outra explicación a tan abultado resultado atopamóla no comportamento timorato da defensa e o porteiro locais, que non tiveron a súa tarde. Ante este panorama, o Porriño aprobeitou a ocasión para deixar un resultado para a historia en Espiñedo, un 0-8, que non se recorda en competíción oficial. Ó descanso xa gañaban 0-3, na segunda parte caeron outros cinco. Agora toca repoñerse e mirar cara adiante.

Nin os máis optimistas entre os numerosos afeccionados que acudiron esta noite a Espiñedo esperaban que este novo  Arenteiro, integrado na súa totalidade por xogadores procedentes do equipo filial e que atá fai dúas semanas xogaban na 2ª categoria autonómica podían gañarlle a ún dos galos e aspirantes ó ascenso na preferente, o Arousa de Vilagarcia. Pero no fútbol todo é posible se hai gañas e ilusión e asi quedou demostrado neste partido valedeiro para a competición ligueira, que fora aprazado no seu dia polo mal estado no que se atopaba o municipal de Espiñedo. O Arousa chegou ó Carballiño pensando que ía gañar o partido sen baixar do autobús e confundiuse de pleno, resultou ser ún equipo mediocre no que se supón que xogaban futbolistas porque vestían con camiseta arlequinada, e pouco maís. Enfronte, unhos rapaces con raza e incluso non exentos de clase deronlle toda unha lección de pundonor e defensa dunhas cores. A eles, ós do Arousa, e a outros. Adiantabase o Arenteiro nos primeiros minutos do partido cun gol de Sampayo, e en apenas 20 minutos os arousanos dábanlle a volta ó marcador, e asi remataba a primeira parte. Parecía que todo estaba decidido, pero no segundo periodo chegaría a sorpresa. Os rapaces do Arenteiro non desmaiaban, e a doce minutos para o final Alex lograba o empate. Xa co tempo practicamente consumido chegaba o momento do éxtasis para a afección local, cando Juan lanzaba un chupinazo que se colaba na meta arousana. Ledicia nas bancadas de Espiñedo, ónde se celebrou a victoria local como facía tempo non se coñecía. Polo demáis, noite histórica, xa que o partido xogouse coa nova iluminación. Noite redonda.

O baby clube deportivo arenteiro vendeu cara a sua derrota pola mínima ante O Caselas, un solitario gol de novo do ex-arenteiro Fran servía para darlle oxíxeno a un Caselas que utilizou un xogo demasiado duro, e incluso por momentos, bruscos; así tamén o entendeu o colexiado do partido expulsando a  dous locatarios.
O equipo de Mindo, completaba un muy digno partido, amosando unhas excelentes credenciais de futuro, solo a falla de pegada e a comprensible falta de oficio, impediu que iste ilusionante arenteiro colleitara un mellor resultado  que por méritos mereceu, con todo hay que resaltar, a entrega e dignidade diste plantel que en ningún caso se achicou ante un rival espoleado pola súa afición, na procura de puntos redentores que eviten un,máis que posible descenso.

El domingo, 28 en el circuito de las Pedrajas ( Soria),  se celebró la novena y última prueba del circuito  de la LIGA NACIONAL DE CANICROSS, en ella tomaron la salida setenta equipos, procedentes de toda la geografia nacional. El recorrido era  de dos vueltas al campo de golf de las Pedrajas, por una pista de zahorra totalmente llana, excepto unos seiscientos metros con una pequeña subida, completando así los  8,2 Km. de que constaba la  prueba. El equipo de CARBALLIÑO , una vez más esta temporada, se subió  al 
cajon del podiúm en tercer lugar, en la categoria  master-50 , en esta prueba de Soria. Una vez finalizada  la LIGA NACIONAL,  termina como  SUB-CAMPEON , en la temporada 2009-10 de la LIGA NACIONAL DE CANICROSS siendo la primera vez que un equipo gallego , sube al podium en esta modalidad.    Agradecer a los patrocinadores:ARION ,AGROBOTICA, GIMNASIO SPARTA su colaboración,  para que la participación en la L.N.C. fuera posible.
anubis.

A tensión na relacións que desde fai varias semanas atrás mantiñan directiva e xogadores do Arenteiro, debido ó atraso nos pagos mensuais por parte do club, tivo o que pode ser o seu episodio definitivo ó rematar o encontro xogado esta tarde en Espiñedo ante o Xuventude de Cambados. O motivo, unhas declaracións recollidas hoxe por medios escritos, nas que os xogadores advertían que se non cobraban o diñeiro que se lles adebedaba, entón estarían dispostos a facerse cargo do club atá final de tempada, eso si, cunha única condición, que dimitise a actúal xunta directva, que preside Antonio Valiñas. A reacción dos directivos non se fixo esperar, e esixiron á plantilla e corpo técnico unha rectificación, que se retractasen das súas declaracións ou que se considerasen despedidos. Tamén foi inmediata a resposta dos xogadores, negandose a rectificar. Polo tanto, estamos ante unha insólita situación, na que o Arenteiro quedase sen xogadores na primeira plantilla. En principio, e salvo que se reconduzca a situación, a intención da actúal xunta directiva é seguir na competición da preferente con xogadores do equipo filial. Ademáis, na vindeiras horas agardan poder chegar a un acordo co adestrador Marquitos, para a resolución do contrato. Xa no aspecto deportivo, agora mesmo nun segundo plano, Arenteiro e Cambados repartiron os puntos, tras empatar a dous goles.

Dúas penas máximas decidiron o signo do partido, unha en cada área. A primeira cando se xogaba o minuto 35 da primeira parte, man dun defensor do Arenteiro que aprobeitaba o Portonovo para adiantarse no marcador, tras transformar o penalti, raso e pola parte dereita da portería de Iván, que a punto estivo de tocar balón. A segunda vez que o árbitro sinalaba os once metros era a favor do Arenteiro, por un claro derrubo a Nicol, pero Martín fallou, ou mellor dito, se se quere, o porteiro portonovense acertou a desviar o tiro de Martiín, moi axustado ó pau dereito pero tamèn moi flouxo. Corría o minuto 17 do segundo periodo, e foi  a xogada clave que pudo cambear o rumbo do partido, xa que aínda quedaba media hora de partido e o Arenteiro non o estaba facendo mal desde a reanudación. O Arenteiro ofreceu dúas caras moi distintas neste partido, durante a primeira parte de xogo gris e co equipo moi metido atrás, se ben salvo o penalti, o Portonovo non creou ocasións claras de gol. E unha segunda cara, na segunda parte, máis ambicioso e mellor asentado no terreo de xogo do campo de Baltar. Despois de fallar o penalti, os carballiñeses viñeronse outra vez abaixo por varios minutos, o que propiciou as oportunidades do Portonovo, mentres que o último cuarto de hora o Arenteiro recuperou o equilibrio perdido no centro do campo e volveu intentar ír polo partido, pero xa foi un querer e non poder.

Nin Arenteiro nin Celanova foron capaces de alterar o marcador nos primeiros 45 minutos de partido, aínda que as mellores oportunidades foron para os celanovenses. Neste periodo, a única xogada na que o Arenteiro levou perigo foi por medio de Martín, ó que o meta visitante derrubou fora da área grande e impedíu que prosperase a xogada. O dianteiro carballiñés era o último xogador e ademáis cortabase unha manifesta ocasión de gol, polo que o gardameta celanovense tiña que haber sido expulsado. O árbitro, que incialmente non pitara nada e rectificou despois a instancias do linier, perdonoulle a vermella e ensinou a amarela. Curiosamente, e cando xa pitara o final da primeira parte, o árbitro deixaría o Celanova con dez , ó expulsar a un dos xogadores por protestar. Xa na reaunudación, os celanovenses borraronse do partido, e o Arenteiro aprobeitou tres regalos consecutivos da defensa forasteira para. en apenas dez minutos, sentenciar o partido. Primeiro foi Nacho Currás, que cabeceou a placer á saída dun corner. O segundo de Nicol, tras recoller un balón cedido pola propìa defensa do Celanova, e o pouco tempo, Nacho Currás, noutro corner e outra vez sen marca,  dentro da área pequena sen que ningúen lle estorbase. O Arenteiro, que atá entón estaba ofrecendo outra tarde de sopor en Espiñedo, resolvia o partido no primeiro cuarto de hora desta segunda parte. Logo, chegarían aínda os outros dous goles, obra de Martín e Oliveira, para completar a manita a este inofensivo Celanova, que moito terá que mellorar en defensa se quere manter a categoria.

El domigo dia 7 se disputó la octava  prueba de la LIGA NACIONAL DE CANICROSS,  en el circuito situado en el monte AÑARBE ,perteneciente al paque natural AIAKO HARRIA, muy próximo a Errenteria (San Sebastián)  A las once y media de la mañana , se daba la  salida a los noventa equipos participantes en esta edicción, para recorrer la distancia de  casi 8 km. muy exigentes  por las cuestas que había, pero accesible. Hay que destacar la cantidad de aficcionados , muy próximos a los tres mil, fueron los que se acercaron  esa mañana, para presenciar la carrera  de canicross, los cuales estuvieron animando todo el tiempo, tanto a los musher como a los perros. En cuanto al equipo de Carballiño, subió al podium una vez mas  esta temporada, en esta ocasión lo hizo en el tercer lugar del cajon, continuando una semana mas en el segundo puesto de la LIGA NACIONAL, en master-50, agradecer  a los colaboradores , como son : ARION, AGROBOTICA, GIMNASIO  
ESPARTA ,  que hacen posible que este equipo corra la LIGA NACIONAL DE CANICROSS. ENHORABUENA a los organizadores,  y a los colaboradores, por el éxito que obtuvieron.
anubis.